عشق را لبریز کُن .......

مرا با تو سخنها بود

تو را بامن چه دیداری؛ که پنهانی همه سالی

مرا شیدای خود کردی

کزین غم گین چه ها بینی !

تو امّا رُخ به من جایی نتاباندی و آرامی!

پرنده گَر شوم سویت

تو اندر خانه و کویت

مُقرّر کرده ای جایی که تنهایی بیاساییم ...........